Sessiz ve karanlık gecenin ardından yazıyorum bu son şiirimi,
Yokluğundan arta kalan birkaç damla gözyaşı,
Ve yaralı bir yürek bıraktın bende.
Gidişinle karanlığa bürünen bir şehir,
İhanetinle boynu bükük kaldı kalem kâğıt.
Artık seni seviyorum sözünü anlamsız aşk şarkılarından duyarım.
Ve küçük bir kız çocuğunun yanağına kondurduğum öpücük,
Hayat bulurcasına canlanır dudaklarımda .

Senden sonra ben çocukları sevdim.
O tertemiz dünyalarında,
Kirli sahnelere şahit olmuş çocukları.
Kimi zaman eğlendim parklarda onlar gibi,
Kimi zaman da ağladım dizimdeki küçük yara için.

Senden sonra ben yağmurları sevdim.
O sicim gibi yağan küçük su taneciklerini,
Toprağa hayat verişini, kuşların tatlı telaşını,
Ve çiçeklerin o rengârenk gülüşünü sevdim.
Gelişini büyük bir sevinçle karşılayan,
Hasan amcanın buğdaylarına can veren o yağmurları işte…

Senden sonra ben sabah güneşi sevdim.
Horozların yeni günü selamlayışına şahit oldum.
İnsanların ekmek parası için yollara düştüğüne de.
Gevrek simit kokuları altında,
Köşeyi dönen o ayakkabı boyacısının gözlerinde gördüm,
Helal lokmayı aslanın midesinde aramayı…

Memleketimin güzel insanlarını sevdim senden sonra.
Elleri nasırlı Hatice teyzenin titreyen dizleriyle verdiği,
Hayat mücadelesine imrendim doğrusu.
Ve öğrendim ki hayatın tek bir kişi üzerine kurulu olmadığını .

Senden sonra ben daha çok kendimi sevdim.
Aslında ellerimin ne işe yaradığını öğrendim,
Karanlık gecelerin mum ışığında yazdığım şiirlerde,
Sımsıkı tuttuğum kalemde anladım.
O sahte aşkının tek şahidi olan gözlerim,
Ağlamadı sevinç gözyaşları dışında.

Senden sonra ben insanları sevdim.
Sımsıkı kenetlenmiş ve tek bilek olan arkadaşlıklar gördüm.
Kimi zaman da ölüme beraber yürüdüğümüz,
Uçurumun kenarında bile elimi tutan dostlarım oldu.

Yani senden sonra ben en çok yaşamayı sevdim.
Bir fidan diktim senin yerine,
Suyunu esirgemedim büyürken gölgesinde,
Çekip gitmedim senin gibi sessizce ve derinden…
Çünkü biliyorum fani dünya da ne ekersen onu biçersin.
Ve bir gün toprak olup gittiğinde,
Sende bir yudum su diye dua edersin…
HAKAN BAŞ
19.10.2010