Sen ıslak bir martısın
Ama ben rutubeti Eylül kokusunda alırım sadece
Ege’ye bulutlu gözlerle bakarken Kaybettim kimliğimi
Toprak benim gibi kokar,
Ben toprağa koyarım başımı
Yağmurlar taşırım omuzlarımda
Yalnızca pencerene çarpan
Şımarık bir mevsimin karnı burnunda cemresi gibi sevmişsem seni
Son sigaramı bakışlarımla söndürmeden dinle






Annem, yıldızlarla örterdi üstümü
Yeşil bir parka ile kundakladığı günlerden beri
Sokaklarımızda kurşun seslerinden yanık türküler eksik olmazdı hiç
Gönlümün yüzü kızarır,
Yumruklardı bütün zaaflarını
Şuh Kahkahalara öfkeyle bakan serseri bir çocuktum işte,
Anlıyor musun ?
Çok şey olamadan Birazcık gülümseyebilirim sana







Bu şehirde sevgiliye alınan masum bir demet çiçek bile saklanarak götürülürken,
Taşlanmaya razı sevmişim seni
Her gece kısacık saçlarını uyuturum koynumda
Ay ışığına el uzatarak ağlarım
Kar diz boyu yağar ama,
Sen hala çok ıslak uçarsın







Meraklanmasın gökkuşağı gözlerin
Başının çaresine bakar bu serseri çocuk
Annem gibi tembihleme,
Sırtımı ılıman kokuna yaslamışken
Hiç bir şımarık kurşun öldürmez beni
Paltomun içinde ağla sevgilim 
Yoksa, gözyaşlarında hüzün sarkıtları oluşur bu karanlık şehirde
Buz tutmadan ışıyamayız







Uytun ...... ( Ömer Töme )