KAYINBABA

Kışın çetin geçeceğini önceden seziyorsun
Alıp valizini İstanbul’da rahatça geziyorsun
Sen bunu hep yapıyor bağrımı eziyorsun
Yağan karı “kürüttün” sen kayınbaba.

Yağan kar sanki hanımın başına yağıyor
Kürüyecek ben olsam da onun başı ağrıyor
Damı kürürken terleyip hasta olacaksın diyor
Çaresiz dama doğru “yürüttün” sen kayınbaba.

Karın damda kalmasına gönlüm razı olmuyor
Damadı var diye konu komşu damdaki karı sormuyor
Kimse benim çöpe dayandığımı bilmiyor
Beni esen rüzgârda “üşüttün” sen kayınbaba.

Biri karnıma biri sırtıma iki havluyla dama çıkıyorum
Bu tedbiri almasam küt küt öksüreceğimi biliyorum
Acizliğime üzülsem de yine de gülüp geçiyorum
Kürek kürek attığım karla “terlettin” sen kayınbaba.

Benim yorulduğumu boş ver evin elden gidiyor
Damın betonu her kürümede erim erim eriyor
Galiba senin ev çok acil çatısını istiyor
Cebindeki parana da “karıştırttın” sen kayınbaba.

Kul Sami’m kürünen kara da şiir yazılmaz ki
Çok değerli zaman boşu boşuna harcanmaz ki
Hakk’a kulluktan bir an olsun ayrı kalınmaz ki
Kelime kelime bu sözleri “yazdırttın” sen kayınbaba.

SAMETTİN ŞENKAYA ( KUL SAMİ )