Dök zülfünü, ben yanayım güzelim, hârlar içinde
Sen goncalar aç sînende, pembe baharlar içinde

Nice yâre meyletmişken kader güldü de yüzüme
Felek seni nasîp etti âşıka yarlar içinde

Kaynasın sevdân yürekte, gönül tütsün duman duman
Gel, gül endâmın belirsin tüten buharlar içinde

Can dayanmaz teşrîfine, hele şöyle süzül de gel,
İnce belden kıvrılarak hayrân nazarlar içinde

Her âşığın yüreğinde sevdiği yüz nigâr olur
Sen gibi bir sûret yoktur onca nigârlar içinde

Sarsın da sevdân dört duvar, esîri olsun bu gönül
Kalsın bir ömür boyunca hep o duvarlar içinde

Bunca diyâr gezdim,gördüm; her biri irem bağınca
Sevdân gibi diyâr olmaz, bana diyarlar içinde

Bakma güzelim âğyâre, gitme sakın yâd ellere
Öksüz koyup şu gönlümü, hep âh-u zârlar içinde

ÜNAL BEŞKESE



hâr : yakıcı, kavurucu sıcak
nigâr : resim,sanem
sûret ; yüz,çehre-resim
ağyar : başkaları,yabancılar
âh-u zâr: yüreği yanarak ağlamak