Mutlu sonu kendimizin yazdığı bir hikayeyse şayet hayat,
Yahut yol arkadaşımızın başarı olduğu bir yolculuksa
Tüm yolculuklar başladığı yerde bitmez mi zaten?

Sesleri zamanla silinirken kulağımızdan sevdiklerimizin,
Birer kare fotoğraf kalır aklımızda
Her limandan alınmış bir hatıra misali...

O her kare fotoğrafla,
Yüzümüzde bir tebessüm oluşuyorsa eğer,
Kimbilir dünyanın neresinde hatırlanmış
Ve güzel anımsanmışsınız demektir...

Nasılsa sevgi hep aynı dili konuşur!
Hangi varoluş savaşında,
Kimlerin kahramanı olduğunuzu kim bilebilir?

Sizin gözünüzle görüp dünyayı,
Sizin kelimelerinizle dinleyen hayatı,
Kaç zerre birleşip , siz oldu...

Siz ise sonsuz olmak için ,kaç hayata bölündünüz...
Öğrettiğiniz kadar harman oldunuz diğerlerine.
Ruhunuzu emanet edip her birine,
Birken bin oldunuz, hayata karıştınız.

Ve eğer bizler, bıraktığımız izler kadarsak
Çoksunuz , çokuz...

Kimbilir nerede, ne zaman
Sizden bir parça, göz kırpar size usulca...