BİR GÜN VAZGEÇER

Bir gün vazgeçer bu hayat senden,
Bir gün vazgeçer.
Gözlerin vazgeçti önce...
Feri söndü.
Hiç neşesi yok artık onların;

Görmediklerin çok uzaklara gitti,
En yakinin gitti hayatından,
Onsuz olamam dediklerin,
Yaşayamam onsuz!

Hayatını onların üzerine kurdukların,
Yüreğini de alıp götürdü.
Onlarsız da oldun ama,
Sevdiklerinde gitti...

Değer verdiklerin,
Umutlarını da alıp gittiler.
Umutsuz da yaşanıyormuş,
Umuda aldanılıyormuş!

Bir gün vazgeçermiş hayat senden,
Saçlardaki siyahlarda gidermiş.
Yerini aklara bırakarak.
Tek tek kaybolurlarmış...
Siyahların.

Umutlarda hep gidermiş,
Saçlardaki siyahların gibi.
Aklara bırakarak yerlerini,
Çağırsan da hepsi bir bir giderlermiş.
Gelmemek üzere...

Bir gün vazgeçer hayat senden.
Giden sevgililerin geldi mi hiç?
Arkalarına bakmadan gittilerde...
Bahaneler yarattılar bir bir...

Gözünden sakındıkların,
Öpmeye kıyamadıkların,
Evlatların ,
En yakınların...

Umutlarını da alarak,
Mutluluklarını da alarak,
Geçmişinden kalanları,
Geleceğini de alarak...

Bir gün vazgeçermiş hayat senden.
Herşeyin vazgeçtiği gibi.
İstemesen de gidermiş herkes...
Seninde!
Seninde gidecegin gibi.
Hayattan vazgeçeceğin gibi!