Seni özleyip, sana özlem şiirleri yazarken
Efkâr basar sol yanımı
Sabahları başka severdim seni
Şimdi sensizlik,
Boşlukta yankılanan sessizlik gibi
Akşamları da bir başka severdim bilirsin
Karanlık gecelerimde çaresizliksin şimdi
Âşık gibi sevmezsen
Kardeş gibi sev beni…

Saatler, gece yarısını sensizlik geçtiğinde
Her an’ımı kazırım yüreğime.
Ve orada kopan fırtınalarda savrulurum
Yaşarım seni sensiz.
Özlemle başlar sana yazdığım şiirler
Hasreti yazarken biter kalemim
Âşık gibi özlemezsen
Kardeş gibi özle beni…

Özlemlerin arttıkça, yüreğime ördüğün duvarlara
Yazdım satır satır hasretimi
Sonra okurum
Ve başlarım konuşmaya
Seninle sensiz.
Âşık gibi konuşmazsan
Kardeş gibi konuş benimle…


Alıştırmıştın beni, her şafakta
Tebessüm ederek seninle uyanmaya
Hiç gitmedin ki hep benimleydin.
Bazen sanki göçük altında kalmış gibiyim
Canımı ne kadar yaktığın
Aklına bile gelmez.
Farkında mıydın? Üstüne titreyerek
Ne çok sevmişim meğer seni.
Âşık gibi sevmezsen
Kardeş gibi sev beni…

Oysa uzaktan da olsa beni sevmeni istemiştim
İşte kalemim yine şaha kalktı
Yine seni anlatmak arzusunda
Bundan böyle aşkım dökülse dizelere,
Ne faydası Var?
Bazen cümleler az gelir haykırır avaz avaz
Kelimelerse hiç yetmez.
Kim bilir? Kelimeler kırgın
Cümleler dargın.
Tükendim ben aşkımı anlatırken
Aşkını anlatmasan da
Anlat kardeşçe sevgini…


…Ve
Zamanlarımın hepsi sana harcamakla tükendi
Çıktım dönüşü olmayan yolculuklara
Kalbim çarpar, kesilir nefesim
Gözlerim bulanıklaşır,
Sis duvarı kaplar düşüncelerimi
Sabaha çıkmaya mecalim yok
Bu gece bitabım
Eğer seni görmeden gözlerim açık giderse
Âşık gibi ağlama arkamdan
Kardeş gibi bir Fatiha oku…

Sokaklarımda zifiri karanlık
Korkma ölüm sessizliğinden
Bir sana bir şey olmaz bir de aşka
Banadır gecenin bitimsiz cefası
Kendi tercihimdi seni sevmek
Sevabı da benim günahı da
Çektiğim acıların külfeti benim
Karşılıksız bir aşk bu, kabullendim
Ama sevdiğim,
Bu son isteğim
Âşık gibi sevmezsen,
Kardeş gibi sev beni…

Mustafa KARAAHMETOĞLU
29.11.2013