Vardım gurbet ellerden memleketime kondum.
Şükür dedim Allah’ım emmi, hala, dayı çok.
Lakin gördüm ahvali hayretten inan dondum.
Herkes yapmış çok çocuk memlekette sayı çok.

Sonra bir de baktım ki çırak takmaz ustayı.
Hastane bahçesinde kor giderler hastayı.
Ekmek bulmaz biçare yerken eller pastayı.
Kimi donsuz gezerken kimisinin payı çok.

Millet acayip olmuş kimisi çok havalı.
Kimisi kürsülerden sallar gayrı mavalı.
Dertli çoban kırlarda çalamazken kavalı.
Orkestralar kurulur trombonu, neyi çok.

Kimsenin aklı ermez memlekette bu işe.
En porno katakulli oynar kapalı gişe.
Kimisinin koynunda son model bir fahişe.
Travesti, eşcinsel, anla gayrı şeyi çok.

Kimi fakir- fukara ekmek banarken tuza.
Kimisi memlekette alkış tutar nursuza.
En parlak madalyalar takılır hep hırsıza.
Memleketin maşallah ağası çok, beyi çok.

Memlekette kimisi ampül yakar nâr olur
Kimi elde abaküs hesap yapar, zor olur.
Kimi zaten terörist geniş yeri dar olur.
Ayyaş kemankeşin de altı oku yayı çok.

Hangisini yazayım yeter mi buna takat?
Memlekette kim sağlam, belli değil kim sakat.
Sarı bantta park etti, dürteyim dedim fakat.
Bir de baktım gördüm ki memlekette ayı çok.