Yeryüzündeki tüm cümleleri kullanıp sana methiyeler dizmek ve hatta Sessizliğimi sese çevirsin diye, akıttığım gözyaşlarımın soluk boruma inişine kulak verdiğim zamanları da uzun uzun anlatmak isterdim sana sevgili..

Bu satırları neden yazdığımı bilmeye korkarken, içimde yaşattığım o duyguları ve hatta sensizliğime sarılıp uyuduğum zamanları gözümün önünde bir film şeridi gibi geçiriyorum..Biliyorum ne duyacaksın nede hissedeceksin ama olsun yine de sensizliğine rağmen sana bunları yazmak ve isyan edercesine avazımın çıktığı kadar bağırmak rahatlatıyor beni..

Gözlerini kapat ve sadece duy sesimi Mavi Düşüm..

Hayalinin maviliğinde huzura yelken açan ben, şimdi ellerini açmış tanrıya senin için dua ediyorum. Kim bilir seninde dediğin gibi hiç benim olmayacaksın. Bende ki seni alıp götüreceksin adı sanı duyulmamış yabancı ülkelere ve sensizliğinle cezalandıracaksın beni..

Korkuyorum sevgili..

Her gece hayalinde gözlerimi kapadığım uykumdan sensizliğinle uyanmak korkutuyor beni. Hep aldın senden beni nedenini bilmediğim şeyler için. Bazen düşünüyorum da gerçekten ne aptalca ! Ben seni kaybetmek istemezken senin benden kaçışına, gözlerimden gözlerini alışına, ruhumdan ruhunu çalışına anlam veremiyorum. Bu değildi benim seninle kurduğum hayaller. Dünyamız masmavi olacak ve o mavi dünyamızda başka renk olmayacaktı bizim. Güneş mavi, ay mavi, gece, gündüz hep maviydi dünyamızda. Maviye uyuyup maviyle uyanırdık her sabah. Hatta ne güzel çocukluğumuz hatta çocuklarımız bile maviydi.

Mavilerimi aldın benden.. Mavilerle ve seninle dolu dünyamı nasıl oldu da simsiyah yapabildin ?
Çalan her şarkıda seni aradım ve seni dinledim sevgili. Her şarkının nakaratı sanki senin için yazılmış ve söylenmişti. Kırık bir plaktan çıkarcasına en eski sevgiyi yaşayan ben, şimdiler de şarkı bile dinleyemez oldum.

‘’Bir ateş oldum, Külüm de yoktu dumanımda’’ ama içimde yanan ateşi görebilseydin ancak anlayabilirdin sensizliğine olan isyanımı ve iç çekişimi..

Sana hep seslenirdim ‘’ Fırtınalar içinde beni yalnız bırakma’’ diye nasıl oldu da beni yapayalnız bıraktın bu fırtınanın tam ortasında.
Ne yana baksam senden bir şeyler var sol yanımdaki acı ve küskünlükte hep bu yüzden zaten. Seninleyken gülen gözüm, seninleyken farklı atan kalbim sen yokken hep kanrevan içinde desem inanırmısın bilmiyorum ama kan-revan-için-de-yim sevgili.
Beni sensizliğe mahkum ettiğin bugüne her ne kadar kızsam da sana inan ellerim hiç aşağı inmedi.. Hp dua ettim biz için.. Ne zaman elimi koysam sol yanımda beni düşündüğün yalanına inandırdım kendimi.
Sol yanım senin için atıyor sevgili.

Gel-git’lerden de yoruldum artık. Korkularımı yenmem için yardım et bana.. Gitme desemde gideceğini bile bile sana sesleniyorum. GİT-ME..

Mehmet ASLANKAYA