Yağmurun toprakta bıraktığı koku
Giderken yüreğime ektiğin korku
Boy verdi zamanla içimde
Ağlamalar çare değil biliyorum
Ama insan kendini tutamıyor ki...
Her an sensizliğime yanıyorum
Güne sımsıcak hayalinle uyanıyorum.
Dönme ihtimalin bile yok biliyorum
Ama insan umutsuzda yaşayamıyor ki...
Kendi kendime anlattığım masalları
Dizimde özenle uyuttuğum tasalarımı
Söyleye söyleye kendiminde inandığı
O saf çocukça yalanları
Sabrımın çocuk bahçesinde büyütüyorum.
Öyle zamanlar oluyor ki
Unutulduğumu bile unutuyorum.
İçimde aç gözlü bi sevda
Belirsiz bir hayalin uçurumunda duruyorum.
Dalmışken seyre anıların güzel günlerini
Kendimi bambaşka bir sevdanın
başköşesine kurulmuş buluyorum.
Sil baştan sevebilir mi insan
Yok sayabilirmi geçmişini
Çırpınışlarım, dididinmelerim beyhude
Yaşananlar da öyle kolay unutulmuyor ki...