Umutsuz yaşar bazen insan.. kapatır gözlerini kapatır kalbini dünyaya gönül kapısı bir kale olmuştur belki ve hiç bir şeye de inanmaz hani bir sıcaklık bile vursa kalbine buz gibi ruhun bir anda soğutmasını yazmış kaderine. Öyle bıktırmış ki hayat yada hayatta yaşadığın ve atamadığın acılar öyle yakmıştır ki yüreğini hani ne deyse dünkünden daha çok yakacakmış gibi gelir ve hiç bir şeye güven olmaz ve her şey imkansız görünür gözlerine..kendine bile inanamadığın bir anda gelir kapını çalar işte aşk böyle bir şey ve bir anda inanamadığın ne varsa aklında öyle ısınır ki kalbin sanki geçmişinde yaşadığın bir tutam mutluluğun kopyasını almışın kalbine.. her şey öyle hızlı ve ansızın olur ki dünlerde ne yaşadıysan çıkar aklından gelir yerine koskoca yarınlar ama hep hüsran hep umutsuzluktur aslında ama biz farkına varmayız bu sıcaklıkta çünkü buzlar erimiş bitmiş ve gitmiş kalbimizden...

harika bir şiirdi Hanife hanım kaleminiz ve o güzel yüreğiniz dert görmesin..

Saygılarımla...

Mawish

aşka dair ne güzel şiirdi
tebrik ederim şaireyi