Avuçlarımda tıtıklayıp kümülüsleri
Pamuk şekeri gibi yedim.
Dizlerine uzanıp usulca
Yıldızları saydım dolunayda.
Yine de hep Venüs’ü seçtim
Gökyüzünü senin için sevdim anne.

Kellesi eğilince yere
Ellik takardın zil niyetine.
Buğdaylar girince çuvala
Ocak çatardın bir solukta.
Açardın çarşaf çarşaf yufka
Pişirirdin ocak başında.
Her düşen kırıntıyı ateşten kapıp
Öpüp başına koyardın.
Ekmeğin zahmet olduğunu
Ellerine bakınca anlardım.
Ben sendeki emeği sevdim anne!...

Kar yağınca doruklara
Benzetirdim ağaran saçlarına.
Yüzündeki beneklerini
Baston tutan ellerini
Yaşlanınca bükülen belini
Ben sendeki izleri sevdim anne.

Kış dolunca pencereye
Bıraktığın kırıntıyı sevdim.
Çalı dibinden menekşeyi
Senin gibi eğilip öptüm.
Elimi taşa sürmedim hiç.
Bir canlıyı öldürmedim zevk için.
Ayırmadım kediyi enceğinden
Ezmişsem çiçekleri bilmeden
Özür dilerim annem senden.
Ben sendeki insanı sevdim anne...

Açık kapılarını
Saklı gizli harçlıklarını
Kalkmayan yer sofranı
Açık kapılarını sevdim anne.
Dilim dilim kendinden
Yüreğinden verdiklerini sevdim.
Kahrolup yıkıldığında
İnatçı yanını sevdim.
Anne ben seni çok özledim...


Yazan :MEHPARE GÖKÇE