Ayağım dinlemez oldu sözümü
Hükmeder bedene, başa, kollara
Bilmece sen isen, yok ki çözümü
Bak işte, yeniden düştüm yollara

Parayı, jetonu evde unuttum
Gecenin köründe yayan yol tuttum
Kahretsin, yönümü sana doğrulttum!
Bak işte, yeniden düştüm yollara

Kurşun gibi ağır, havada sis var
Seçilmiyor ağaç, kaldırım, duvar
Mühim değil bunlar bekliyorsa yâr
Bak işte, yeniden düştüm yollara

Etrafta garip bir sessizlik hâkim
Gören olsa sorar: "Bu budala kim?"
Gece saat iki, aylardan ekim
Bak işte, yeniden düştüm yollara

Dostlar söylemese bilmeyecektim
Hasret selâmını almayacaktım
Tövbe, yeminliydim, gelmeyecektim
Bak işte, yeniden düştüm yollara

Hayâlin beynimi belâ didiyor
İradem kuş gibi uçup gidiyor
Faturayı yine kalbim ödüyor
Bak işte, yeniden düştüm yollara

Gönlüm bulanıyor, gözümde buğu
Kanıyor yaramın taze kabuğu
Bu defa ben çektim kısa çubuğu
Bak işte, yeniden düştüm yollara

Hâlimi bir görsen kesin gülersin
Biraz alay eder, hıncın bilersin
Belki, bir ihtimal, özür dilersin
Bak işte, yeniden düştüm yollara

Aceleye gelmiş, ters giyinmişim
Yahut geçen defa ters soyunmuşum
Sersefil, kapına aç dayanmışım
Bağışla, anîden düştüm yollara

Rezillik benimki, aşktan çok öte
İnsanlıktan çıkıp dönmüşüm ite
Çekip gidemedim meçhul gurbete
Bilmiyorum neden düştüm yollara

Mücella Pakdemir


ZEMBEREK KAÇKINI SAATLER - şiir kitabımdan

Cemal Safi ile etkinliklerde karşılaşıyoruz. Bana bir defasında "Bir şiirini aç ve oku bakayım." demişti. Kitabı açınca bu şiir rast geldi. Okudum. beni dikkatle dinledi ve "Kalemini beğendim. Güzel yazıyorsun." dedi. Tabii ki havalara uçtum. Üstadın ağzından böyle bir övgü almak şairlik serüvenimin en güzel hatırası olarak ömür boyu taşıyacağım bir mutluluktur.