Bir şiir yazdım
geceye ve lanet ettiklerime,
içimde ne varsa kustum dizelere,
imgeledim tek tek bütün aldanmışlığımı.
ahh zavallı kadınlığım !
ne çok aldanmışsın vefası eksiklere...


hep vefasızlar biriktirmişim sol yanımda,
sevgiyle açtığım yüreğimi,
çarmıha gerdiler, paslı çiviler soktular
kan(a)dım...
ahh zavallı yüreğim,
şimdi inim inim inlemekte.


her gece şiirler doğurdum
derin bir yaradan kanayan,
göbek bağımın kesildiği gün
yazgı diye, karalar yazılmış yazgı defterime
ahh yazgım, kara yazgım,
ağlatırsın omzuna konmuş bir serçeyi...


acılar ki; yüreğimde can alır,
sızım sızım sızlar derinlerden
morfinsiz çekilmiş bir diş sancısı gibi
Ahh acım, bitmek bilmeyen acım
çektikçe çektiren,
boynuma yağlı urganları geçiren,
beni ölüp ölüp dirilten..


İnsanlık öldü,
vefasızlık yine baş rollerde,
gişe rekorları kırıyor, hayat sinemalarında
çocukluğumun kahramanı pollyanna,
düşler ülkesine geri döndü
yalancı pinokyo geldi,
ne kadar yalan söylerse söylesin
burnu uzamayan Pinokyalar...


Ahh hayat,
zalim hayat;
morfinsiz çekilen bir diş sancısı gibisin,
sızım sızım sızlatmaktasın yürekleri...
acıt acıtabildiğin kadar,
kır, dök, parçala
daha ne kadar parçalayabileceksen parçala,
acıyada alıştık, kanamayada...



Melike Melis / İstanbul

15 Eylül 2013