Ah be Garip Ustam!

Balik oldum bu gece.
Girdim raki şişesinin içine.
Sen o şiiri yazarken giremedin diye?

Nerden mi biliyorum?
Girseydin yazmak aklina gelmezdi!

---

Kendimi çok sevdim birde.
Senin yerine.
Hem güzeldim hem işçi çünkü.

---

Gözlerimi kapattim.
Dinledim İstanbul’u.
Yine yerine.

---

Hoy lu lu şarkisini da söyledim.
Sen seversin.

---

Bir taş attim o ağaca.
Seninki düşmemişti ama
Benimki düştü.
Yinede istedim taşimi.
Sen olsan isterdin çünkü.

---

Biliyor musun?
Ben de atmam gemilerin ardindan kendimi.
Birbirimize benziyoruz biraz.

---

Belki de dediğin gibi,
Ağlayip,
Sonra da sesimizi misralarimizdan
Duymasini bekliyoruz.

---

Halbuki biliyoruz adimiz gibi!
Dokunamazlar ki gözyaşlarimiza elleriyle.

Ne de güzel yazmişsin Garip Ustam!

---

Biliyor musun?
Seni duyuyorum.
Herşeyi de söylemek mümkün.
Ama yine dediğin gibi
Anlatamiyorum!

---

Ah be Garip Ustam!

Hangi acilara yumruk sıktın kim bilir?
Hangi sevdalar islatti kirpiklerini?
Hangi kabuslar ak düşürdü saçlarina?

Sağlik olsun mu dedin sende?
Peki oldu mu?

---

Ha birde..
Son olarak,
Beni de o havalar mahvetti...

Hava deyince,
Yazmadan geçemeyeceğim.

Biz artik bedava yaşamiyoruz biliyor musun?
Peynir ekmekten daha pahali
Hava su, hele o hürriyet!

Herşeyin bir bedeli var artik.

Esirlik hariç!


E.GÖK (Orhan Veli Kanik anisina)