Ey can,
Mahkum
Dört duvar arasına
Hapsedilen değildir
Hüküm giymiş
Ve gün almış emsalde
Can da değildir
Mahküm, hiçbir
Hüküm giymediği halde
Zanlar içince
Bizar bırakılan insandır



İnsan,
Beşeri zafiyetlerin
Nefsi temayüle
Kapı aralayan cahillerin
Önyargılarıyla hükmeden
Sefillerin girdabında boğulan
Sabrı ve metaneti
O an ve üşüten zamanda
Cefa olan vicdandır,
Edebi nazardır



Kadının
En büyük hasmı
Kendi cinsinden olan
Nisadır, gözü karadır
İktidar hırsına boğulan
En zaaf içinde ki fırsattır,
Acımasızdır
Kendi saltanat ve
İktidarına kim rakipse
Her hukuku çiğneyen
Bir hük mü zandır



Bir kadına
Kerhen bakmak
İçinde bulunduğu
Durum için suçlamak
Ona en bariz kötülüktür
Yaşamak
Fırsatını veren
Ve müddetine sabreden
Sahip varken gönülden
Sürgün etmek,
Rahmeti ve mağfireti
Hakkıyla anlayamamanın
En acı hakikatidir



Kul,
Yaşatmak için vardır
O’nun rızasına boyanmak
İçin ceht eden farktır
Aşkı ve sevdası
Olmayan gönüller
İhlas ve hassasiyet
Adına sıkıntılıdır
Varlığın sahibinden
Uzak nefeslenen,
Zan içinde payeler edinen,
Sıfatına güvenen dirkilsizdir




Mustafa CİLASUN