" yüzümde annelik maskesi
ve tenime yediriyorum ona dair ne varsa "


sanki bir gülüşün gamzesine düşmüş gibi
ruhumda besleniyor heyecan
dibi tutmuş bir şelalenin yansıması misali
yüzüme düşer resimleri


biri bitirken diğeri başlıyor tesadüflerin
içimde cennet bahçesinin tarifi olmayan lezzeti


sonu belirsiz bir yolculuğun koltuğunda
kendimi dinliyorum
binlerce hayâlin gölgesi ile yüzleşiyor
gerçeğini soluyorum


sesim ellerime sevgi
ellerim evladıma nefes sanki
dokunuşlarımda hissediyorum her zerresini


ben annemmm olacağım
onun gibi savaşıp
onun gibi yazacağım kaderimi
inşALLAH
hayatsa kaldığım yerden döndürecek çemberini
ha bir eksik
ha bir fazla
olsa bile
ne farkeder ki


şimdi
yüzümdeki maskeyi özü ile değiştirme vakti
şunun şurasında aslını yaşamaya ne kaldı ki ?


sana varmak bir nîmet oğlummm ... !!!

12/11/2013
11;13
eMİNeYZAMAN