Bazen kocaman bir sus düşer gülüşlerime
Pejmürde gecenin kolları dolanır boynuma
Cam kesiğidir tüm sözcükler kanatır
Ve susarsın
Demleyip geceyi dil yarıklarına
Bir off çeksem göğü yere indirmek gelir içimden



Ahh ağrıyan solum
Bunca acının tek adı sen
Öfkeyi bileyip yürekten vuran
Araftı gözlerin
Kurşundu sözlerin
Avuçlarından ölümü içirdin



Hayat mı iki dudak arası nefes
Yaşamak ve ölmek
Biri başlangıç
Öteki bitiş



Yitik bir ezginin sözleriydi su üstüne yazdığın
Suyu bile yakıp geçen
Esip gürlerken öfkenin dudaklarına sus payı oldu
Adına aşk dediğin
Yalanlaşıp yılanlaştı
Ve kendini zehirledi ağır aksak
Sadece zehiri
Ve korunda yanan bir ben kaldı





ASMEROZ-62
---Gülşen Polat---





YÜREĞİMİN SESİNE CAN VEREN ARKADAŞIM NURCAN CANDAR UYGUR HANIMEFENDİYE SONSUZ TEŞEKKÜRLER...