Git başımda dolanma, git uçarı kelebek!
Biraz geç kalmadın mı? bak geldi yazın sonu
Zamanında gelseydin açmıştım öbek öbek
Alım soluk, dal kırık..hislerim sezon sonu!...

Gönlümün bahçesine bağban olup paklasan
Ağaran saçlarımı taç örerek saklasan
Cıvıl cıvıl kuş sesi, neşeli fon eklesen!
Bahar gibi yaz gibi tez gelir güzün sonu...

Tekrar yaşamak ister gönül bahar demleri
Zemheri soğuğunda açtırır bademleri!
Görmeyi umut eder kardelen-çiğdemleri
Beyhudedir bekleyiş,’kapanmak’ gözün sonu...

Şu dünya bahçesinde kelebekler çiçekler
İkinci bahar yalan, tek bahar sürecekler!
Kara kışta çalacak kapımızı gerçekler
Seçenek yok, dönüş yok, yokuştur düzün sonu...

Hırs ile girişilir on ömürlük işlere
Heba edilir yıllar olmayacak düşlere
Akılsız başım deyip vurulsa da taşlara
Nedameti pas geçer hayatın hazin sonu...

Yolcu yolunda yürür, zamanı durduramaz
Dünya oyalar onu, farkına vardıramaz
Hayatı film değil ki, geriye sardıramaz
İki damla gözyaşı velhasıl sözün sonu...

Bu romanın özeti; ağlamaklı maralsa
Ateşle oynar iken, yüreğini har alsa
Son açan güz gülünü kıymet bilen yar alsa!
Yeniden alevlenmek olmaz mı közün sonu?...

Aslını sorarsanız aklım epey karışık;
Nasibi çalı ise ne eylesin sarmaşık!
Mevsimine bakmadan olunmalı mı aşık?
Kon dalıma kelebek, şiirin ’izin’ sonu!...
.................

Bulem hatun, 8/11/2013, Antalya