İsmine takılınca yanıp kavruluyor dil.
Gönül ile hayale rengin düşen ateş kor.
Sükûtunda bin gizem efsanedir karanfil.
Kül olur kelimeler seni betimlemek zor.


Konuşsan berrak akar ikliminde nehirler,
Bir katre alev düşer tutuşur vazoda su.
Hayalinle avunur çar naçar tüm şehirler.
Ateş tenli şarkılar anlatır bu hususu.


Karanfil hangi öykü seni istiap eder.
Masallar köksüz kalır renginden mahrum olsa.
Efsanelerde yangın külünden tüter keder.
Yedi renk öksüz kalır camda hayalin solsa.


Bulutların özünden iner suretine naz.
Renk ahenk kervanının güzergâhı Kafdağı.
Karanfil rengin kokun her gün dilimde niyaz.
Senden gayrı çözemez gönle attığın ağı.


Billurdan kelimeler uhdende şekillenir.
Dökülür derunundan ateş misali sözler.
Ateşten ikliminde nice dilsiz dillenir.
Karanfil suretinle dinlenir daim gözler.
Ankara, 07.11.2013 İ.K