1
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
959
Okunma
Temiz bir sayfa açtım
Kirli bir dünyaya rağmen.......
Bilirdim bedende candı, yüküm..
Yaşıyordum hakkımda buydu hüküm..
Gökyüzüm beyazdı,
Yerler hep siyah....
Özgürlüğüm bu karanlık kadardı..
İnsanı boğan bir mezar kadar dardı
Bu siyahın içinde bir beyaz olmalıydı
Benim karanlık ruhum bir ışık bulmalıydı..
Yürüdüm, yollarım karıştı düğüm düğüm..
Dağlar denizler aştım, hep aynıydı gördüğüm
Hayal penceremden bir ışık sızıyordu.
O ışık bilincime şunları yazıyordu..
= Hayat, ben, çaresizlik
Ölüm, çare ve sessizlik =
Biraz düşününce denklem gayet basitti..
Beyaz sayfayı yaktım külleri uçtu gitti..
Burhan Erzurum
5.0
100% (1)
Cevap Yaz