Portreler

Çoğu şapkalı
kadınlar
portreler

portreler duvarımda sıralı

karşımda bir armut kız
bir de beyaz şapkalı

fırçamı batırp hüzne kadınları boyuyorum
boyamı inceltince
rahatsız oluyor biri terebantinden
kapıyor gözlerini

o gözler ki yeşil mavi
elâ

kimine servet
kimine belâ

ve saçlar
kimi topukta
kimi omuzda
kumral
zift karası

kadınlar kadınlar ki
mahzun
yüzü gülmeyen
çoğu bahtsız kadınlar

hepsi mahzun
mahçup
hepsi üzgün

Somalili
çinli kadınlar

hepsi şapkalı
benim çinli kadınlarımın
hepsinin gözleri yerde

mahzun
mahçup
üzgün kederli

fırçamı batırıyorum güneşe
yine de gülmüyor yüzleri
bezgin
üzgün
kederli kadınlarım

portrelerim
duvarlarda sıralı
çoğu gönülden yaralı

şiddete
töreye
sevgiliye
kurban kadınlar

çok değil birinin yüzünü güldürebilsem
bir oval çizgi çeksem yanağa parallel
ama ben gülmesini bilmem ki güldüreyim
gülen kadın çizeyim

çizebilsem bir zenci çocuk
bir öksüz
kara kalemle
hepsinin bakışı donuk
bakıyorlar
binbir elemle

ve Mona Lisa tebessümü
yansıtabilsem ya o buruk hüznü
dudağında kanayan acı tebessümü

kadınlar
üzgün
küskün
şiddete
töreye
sevgiliye

kurban kadınlar

benim mutsuz portrelerim
duvarımda sıralı
kimi kanser
kimi saralı

çoğu aynı elden
yaralı

14/Eylül/2011/Çarşamba/Bodrum

Yüksel Nimet Apel