14
Yorum
13
Beğeni
5,0
Puan
1999
Okunma

Neden hiç eşit çalmaz mutluluğun zilleri?
Kimine ömür boyu, kimine de bir anlık…
Kapım örümcek ağı; yurdum gurbet illeri.
Herkesin bir eşi var; benimkisi yalnızlık.
Sohbet etmeye insan arıyorum günlerce,
Unutuldum âlemin keyfini sürenlerce.
Onlar tökezleseler, sağdan, soldan binlerce
Omuz veren kişi var; benimkisi yalnızlık.
Sultanların vurulur nice başlar ahdine;
Çil çil altın serpilir kurulduğu tahtına;
Badısaba eserken zevk cümbüşü bahtına
Parlayan güneşi var; benimkisi yalnızlık.
Hayal bile edemez olduğum saadeti
Üleşenler doldurdu, dünya denen mabedi.
Şaşıyorum; beş para etmeyen garabeti
Gülümseten düşü var; benimkisi yalnızlık.
Mücella Pakdemir
3. Kitap şiirlerimden
5.0
100% (12)