Menekşe gözlü yarim, naçiz gönül bahçemde,
Her sabah kalktığımda sunarsın bana baharı,
Senden özgesi hiç yok dilimdeki lehçemde,
Zira sensin kalbinin vazgeçilmez tek varı.

Gönül bahçem dışında aç ev, bahçeyle , kırda,
Salıver mis kokunu hava ile canlıya.
Seni gören gözler ki kalmaz asla kahırda,
Sesini duyan kulak özleminle çınlıya.

Canıma can katarsın gerisi büyük yalan,
Varlığınla gönül evim huzur bulupta taşar.
Olma sakın hanemde aniden açıp-solan,
Yoksa seven bu gönül kahrından od’a koşar.

Sararıp da soldurma yaprakta çiçekleri,
Açsın temadi açsın bir ömür boyu açsın!
Dökerim her bir sabah onca tatlı dilleri,
Zira sen var ya sen ki kır başımda bir taçsın.

KÜÇÜK OZAN, MENEKŞE; sonu olmayan huzur,
Gönüllerde curcuna, damarlarda akan kan.
Dikkat eyle kendine girmesin meşum muzur,
Aç gülmez gönüllere hayır sun hep vakti tan.

KÜÇÜK OZAN ( CML DMR)
YANDI AH, YANDI...