Küçücük yüreğimde dağ yanar volkan volkan,
Hiç kimseler duymasın, bilmesin sırrımızı.
Verdiğim savaş yorgun aşk’a uzanan yol kan,
Sevdana düşeli yâr gül ağlarım kırmızı.


Ne gün döneceğini bilmiş olsaydım eğer,
En güzel libasları giyer beklerdim seni.
Seni beklemek var ya ibâdete eşdeğer,
Ve hasretle alırdım yanağından bûseni.


Hakkın yüce adına gönlünü kâbe sayıp,
Dönerdim etrafında tavaf edercesine.
O kıymetli zamanı zerre etmezdim kayıp,
Sonsuzluk muştusuyla uçup gidercesine.


Gözlerim pınar olur akardı serin serin,
Yüce gönlüne asla kuraklık yaşatmazdım.
Var artık halk nezdinde övünecek eserin,
Gözlerine baktıkça asla acı tatmazdım.


Çekerdim tüm kahrını derdine katlanırdım,
Hissederek kokunu adını ansa idim.
Yâr geliyor deseler sanki kanatlanırdım,
Öyle kutlu sabaha senle uyansa idim.


Ne bahtı karalıyım böylesi var mı ola?
Bir tat alamıyorum baharından yazından.
Ömrümü adadığım acep duyar mı ola?
BELGELİ’yim günlerim geçiyor kara zından.



Halit BELGELİ (Ben bir hiçim)


KOCASİNAN / KAYSERİ