Yatıyorken çimende baktım bir karga uçtu.
Dedim kendi kendime: ’’Buda benim kaderim ’’
Geldi o karga sonra, tam da alnıma sıçtı.
Dedim kendi kendime: ’’Buda benim kaderim ’’

Konmuştu en sonunda banada talih kuşu
İçim doldu bir anda derin huzur ve huşu.
Baktım bir hatun gelir, boynunda bağlı poşu
Dedim kendi kendime: ’’Buda benim kaderim ’’

İyice sokularak dedi ’’ Düşmüşsün aşka ’’
Gözün ayrı oynuyor, kıçın ise bambaşka.
Haydi doğrul yerinden gidelim benim köşke.
Dedim kendi kendime: ’’Buda benim kaderim ’’

Hatun ile yaklaşık yarım saat dolaştık.
Sonra bindik uçağa nice diyarlar aştık.
Nihayet en sonunda ta Tibet’e ulaştık.
Dedim kendi kendime: ’’Buda benim kaderim ’’

Tam karşımda duruyor katalinden bir heykel.
Pörtlek pörtlek gözleri bana ediyor gel gel.
Vaziyeti sormayın fenadan da beter, kel.
Dedim kendi kendime: ’’Buda benim kaderim ’’

Düştemiydim acaba, çok farklı bir uykuda?
Yürüyordum batmadan geniş, engin bir suda.
Bekliyorken halveti baktım karşımda Buda.
Dedim kendi kendime: ’’Buda benim kaderim ’’

Sami der ki altmışta hep böyle azar isen,
Memleketi bırakıp Tibet’te gezer isen
’’Bu da’’ yazamayıp da hep buda yazar isen.
Dersin keni kendine: ’’ Buda benim kaderim’’