Ne olur tükensin bu çile elem.
Salladı dünyayı keder ALLAH’IM.
Ağlıyor inliyor şu koca alem.
Bu dert beni kanser eder ALLAH’IM.

Kul hakkım elimden gider an ve an,
Kadınlar dul kalır çocuk perişan,
Böyle bir devrandan kime gelir şan,
Bu vebali kimler öder ALLAH’IM.

Türklerin kara mı alın yazısı,
Koskoca tarihe sığmaz sızısı,
Zavallının öksüz doğar kuzusu,
Bu nasıl böyle bir kader ALLAH’IM.

İnsanlarım ağlar yüzleri gülmez,
Çektiği cefadır sefayı bilmez,
Kimseler kimsenin gözünü silmez,
Tarih bize kin mi güder ALLAH’IM.

Bilmiyorum hüzün dolduğum-dan mı,
Gün ve gün umutsuz kaldığımdan mı,
Yaradana hayran olduğumdan mı,
Yaşama sevincim gider ALLAH’IM.

Bizleri af eyle defter dürülsün.
Herkes mutlu olsun mutlu görülsün.
Yaralarımıza mehlem sürülsün.
Olmasın kimseler heder ALLAH’IM.

Ozan Zekim derde arz etti halin,
İmanım sanadır dilimse yalın,
Yüreğimde eser her daim yelin,
Bu kul sana canın adar ALLAH’IM...

OZAN ZEKİ TUNÇ