Yok oluyor bedenim sensizliğin girdabında
Ne yağmurlar yağıyor nede güneş doğuyor bu hayata
Her şey tek renk
Ne başlangıcı var nede sonu
Eriyor yüreğim güz yağmurlarıyla
Sevemiyorum hayatı
Gidişin ile durduramıyorum zamanı
Gelmeni bekliyorum her zamanki yerde
Her zamanki hüzünlü gözlerimle
Hatırlar mısın ne kadarda çok severdim seni
Gözlerine bakamaya doyamazdım
Üşüdüğünde ellerini ellerime sererdin yorgan misali
Isıtırdın ellerimi bilemezdin ama kalbimi de yakardın diri diri
Pamuk şeker yerdik çocuklar gibi
Liseli aşıklar gibi kaçamaklarla buluşurduk
Mektuplar yazardık senle başlayıp benle biten
Hayallerimiz vardı gerçekle iç içe
Özlediğinde beni evimin önüne gelirdin
Annemlerden gizli bahçede konuşurduk
Sonra bir türlü gitmek bilmezdin
Günler dakikalar saniyeler seninle birlikte yok olurdu rüzgarında
Ne kışta kar nede yazda güneş olurdu
Gözlerine baktığım her an kavururdu güneş bedenimi
Ayrılık saati fırtınalar kopardı yüreğimde
Gitmese…. Olmasa bu ayrılık diye dua ederdim hep
Olmadı gittin
Bu gidişin her zamankinden farklıydı
Ne dönüşü var bu gidişin nede bir sonu
Elveda demeden çekip gittin
Ne bir haber nede bir mektup
Yüreğimi yaktın derinden
Kilitler mühürler vurdum yüreğime bir daha açılmasın diye
Açılıpta bu seferde daha derinden yakılmasın diye
Yaktım yüreğimi vedasız gidişinle küllerini savurdum rüzgara
Savurdum ki seni bulsunlar anlatsınlar terk ettiğin günden beri beni
Söndürsünler yüreğimdeki yangını
Uçursunlar uzaklara yok etsinler yüreğimdeki seni
Silip atsınlar beynimden o sevgiliyi
Ya seni yada bu masum bedeni