Sûzân




Aklımın tenhasına sıkışmış bir düşünce...............................aklımda atamadığım bir düşünce var
Dillenir isyanıma, gurbetin gündüzünde.............................İsyanımın yegane nedeni bu düşüncedir. gurbette hep bu düşünceyle birlikteyim.
Eller güne başlarken, hayâlince, düşünce..........................Başkaları hayallerde, düşlerde güne başlarken
Bana karanlık kalır, ayın arka yüzünde............................Ben bunları yapamam.Hep bir karanlıktır boğar ışıkta bile.





Davetsiz bir isyandır, yalnızlıktan sirâyet..........................İsyanım yalnızlığa da vardır, onun dokunmasınadır aslında.
Körükler bu yangını, edilemez şikâyet..............................Düşüncemle birlikte bu yalnızlık mahveder beni.çaresizim.
Beynimin hücresinde, tutuklanmış dirâyet..........................Sabır dersen öyle zor ki...çekilir gibi değil eziyet
Vurur kafa tasıma, eğrisinde, düzünde.......................Verdikleri acılar ve dayanamamam, sebat gösteremem oldu karakterimde meziyet





İçimde bir gül_zârın râyihası tüterken.................İçimde bir sevgili sürekli onu düşünür iken
Ateşin dili der ki, aslınla sohbet erken................Yakan bir acı olur onunla buluşamayacak, sesini duyamayacak oluşum.
Ömrümüzün her anı, bir vîranda biterken.............Ah ömrümüz...hep hüzünle demlenirken
Vuslat olurmuş kalan, her garibin gözünde..........Kavuşmak gerçekleşemeyen en büyük yara olarak kalır içimizde






Ufkumda yitik düşler, kadehimde efkârım..........Yitirdiğim düşlerim var her yudumda içtiğim acım
Dönülmeyen gidişler, cepkenimdeki kârım.........Beklemekle geçti ömrüm başka yok elimde kalanım.
Küllenmez bende hüzün, yangına dilefgârım .....bitmez bende hüzün, beni yakan aşka sevdalıyım
Rûhum kendini işler, bu sevdanın közünde.........ruhum yeniden yaratılır sanki bu aşk çemberinde...






Akşam olunca inler, guruba karşı bin dil....................Akşam olunca ufukta bin ses duyarımn
Titretir benliğimi, camda titreyen kandil...................benliğimi sarsar ışığıyla gökte ay
Kış ortası yağmurla, ıslanır yine mendil............... gözyaşımla ıslanır yine mendil ağlarım hiç durmadan
Bir ayrılık bin ölüm, olur kendi özünde.....................Bir ayrılık yaşadım ya, bin ölüme bedele dönüşür benim içimde....



Hecesi, kafiyesi, durağı, uyağı, durağıyla yetkin kaleminizden yine mükemmel bir eser daha okudum.Öylesine güzeldi ki.Okurken bende yansıyan yani ruh dünyama yansıyan anlamlarını karşılarına geçtim :)) inşallah doğru algılamışımdır.




Şiirimiz derin bir aşkı ve hüznü demlemiş dizelerinde.

Şiirin öznesi bu aşktan hem mutlu hep de seviyor.Bitmesin istiyor bir yandan bu ıstırap bir yandan da bin ölüme eş değer görüyor sevgiliden ayrılışı.Bu anlamda divanın o muhteşem temasal örgüsünü duyumsamamak ne mümkün.Orda da aşık, maşuğun çektirdiği aşk acısından mutlu olurdu...Ah ..gerçek aşk bu evet sanırım.Kavuşunca maşuğa o aşkın tükeneceğine inanılır, bu yüzden bu aşkın bitmemesi için acı çekmeye gönüllü razı olurdu aşık.Divan tadında çok çok güzel bir çalışma okudum.


Bir de ilk dörtlükte ki cinas harikaydı hocam.Ayrıca belirtmeden geçmek istemiyorum.




Cinasları bir başka seviyorum nedense..Yani şiirin en büyük zenginliklerinden biri olarak görüyorum cinasları.Anlam katmanlarını zenginleştiren çok güzel bir söz sanatı.


Bu değeri paylaştığınız için çok teşekkür ederim.



Selam ve en derin hürmetlerimle şiir yüreğinize.