Bir gece vakti sessizce
Karanlığın ortasından gelip
Rüyama düştüğünde
Sessizce sevdim hanzala...
Uyandırmaya korkar gibi
Kaybetmekten korktum seni
Leyl’in karanlığında
Önce gözlerin düştüğünde gözlerime
Nefes alışlık bir anda
Sevgini yazdım yüreğime
Hanzala
Aydınlığım oldun rüyalarıma
Gözlerime düşen gözlerin
Kara gecenin aydınlığıydı benim için
Ve ismin
Ruhuma yazılmıştı nur-u kalemle
Kal-u Belada söz verdiğimizde
Hatırlıyor musun hanzala
Bela dediğimiz anda
Yazıldı birbirine yüreklerimiz
Bela dediğimiz anda
Mühürlendi gözlerimiz
Ve bir parça düştü içimize
Adem’le Havva’nın sevdasından
Bir nur tam şuramızdan girdi yüreğimize
İşte şurdan, tam sol tarafımızdan
Ve bir daha çıkmadı gözlerin aklımdan
Hanzala... Ahh Hanzala
Ey dünyalık ve ahiretlik emanetim
Kıyamete az kaldı
Nerelerdesin Cennetliğim....
Gel de bitsin dünyada hasretim
Cennet bizi bekliyor
Ey Hanzala’m, sevdiğim...

Hanzala Nur Ebrar