Mahzun
Yüreğin sızısı vardır
Bir umut adına
Çırpınan vicdandır
Sessizlik içinde
Deruni bir sevdası vardır,
Sırrı ardır, edebi nazardır



Söyleyemez
Çesaret edip,
İçini dökemez
Boynu büküktür,
Melül bir hal içindedir
Çekingenlik üzerine
İnşa edilmiş olan
Bir kalbi ve
Hayası mevcuttur



Yaralıydı
Yaşadıkları,
Yüreği dağlayan acıydı
Nereye baksa,
Kime tutunda
Elinde kalıyor,
Çareler sanki kıttı
Ağlayan, feryad eden,
Sukutuyla boyun büken,
Sabrı rızkı bilen fazlaydı



Baba mahzun
Anne sessizlik
İçinde ki mahkumdu
Şığınılan şefkat ve
Muhabbette olmasa
Yaşamakta pek zordu
Her vakit başkalarına
Bakıp yutkunmak,
İçine kan akıtmak anlatılamazdı



Böyle mahzun
Bir yüreğin aşk ve
Sevdası çok yanıktır
Çünkü yıllara sari
Umutlarının
Kapısından giren sadıktır
Ne kadar
Beklentisi varsa,
Ukdeleşen
Yaralar kalmışsa
Saracak sığınılandı



Mustafa CİLASUN