Hayır özlemedim, alıştım sadece. Yokluğuna alıştım ben
Bir zamanlar varlığına alıştığım gibi.
Sanki sen yokmuşsun gibi
davranıyorum şimdilerde. Telefonları umursamıyor gezindiğimiz yerler aklıma gelsede es geciyorum... Sende
unuttum sanıyorsun. Güzel bir
oyun oynuyoruz. Aklıma uğruyorsun otobüslerin duraklara
uğrama sıklığı kadar, çok bir şey
değil. Bu devam etmemi sağlıyor.
Hala aynı yemekleri mi seviyorsun, türk filmlerini seyretmeye devammı ediyorsun? Şimdi neredesin, kiminlesin, birini çok mu
seviyorsun, özlüyor musun,
hissizlik var mı içinde, bunları
merak ediyorum. Seni merak
ediyorum sadece. İyi olduğunu
bilmek yetiyor desem de çoğu zaman yetmiyor. Özlüyorum bir de
hiç bilemediğin, bilemeyeceğin
kadar çok. Çıldırmışsın sen diyeceklerini bile bile. Aldıkların hala basucumda duruyor... Hatırlıyomusun? birgün çok sevdiğimiz biryere gitmiştik tabii ben yine senden sonra gelmiştim sen ellerin arkada gülerek karsılamıstın öperek bir karanfil uzatmıstın sonra bir tane bir tane daha derken bir demet olmustu hersey cok güzeldi. Gözlerim doluyor ara sıra düşünüyorum herdefasında; Sahi iyi misin bensiz?