Perçemini serdim yalnızlığın
Ve bir düş aynasında eriyorum hayaline…

Zaman iki büklüm kalemin dilince
Geceyi sorma!
Almış başını duvarlara yaslanıyoruz ikimizde
Demli bir yalnızlık baş ucumuzda
Bir sigaraya uzanıyor ellerimiz
Bir de sevgili hayalinin hayaldeki yüreğine

Kalkma vakti gelmiş belki de
Son yudumunu yutkunuyorum umudumun
Bir bayram sabahında mendil açıyorum
Bir dilek diliyorum çocuk dualarla
Sonra kalkıp gidiyorum şehrinden temellice…

Ardında sana yürüdüğüm kaldırımları bırakıyorum
Çok değeri olmasa da maziyi
Ve bir koku bırakıyorum güneş misali
Üşüdükçe çek içine
Isınırsın sevgili…

Uzak tutacağım sana bütün nefeslerimi
Ve yollarını keseceğim benden sana gelen
Bütün rüzgarların,
Sonra,
Sonra anlayacaksın bir zaman
Zakkumun neden yeşillendiğini…

Ah!
Ahh! Yüreğimin çağlayan acısı
Sıralı sancım,
Kirpiğime dolanan uykusuzluğum.
Bilsen ne çok seviyorum seni.