Köhne bir dükkânda, küçücük oda,
Tombul madam oturuyor önüne bakıp,
Tezgâhın ardında mahzun duruyor.
Çilli boynunda bir sürü boncuk,
Şıkırdıyor kollarında bilezikleri…
Gözlerini deviriyor bakarken,
Şişman ayağında tempo sesleri…

Bir plâk koyuyor gramofona,
Dışarı taşıyor müziğin sesi.
Kulaklara dolan yitik bir nefes
Seslenir sanılır yıllar öncesi…

Çiçekli örtüyü elde işlemiş,
Sararmış, minelerin mavi renkleri,
Küçücük vazoda mor menekşeler,
Gülümseyip okşuyor bir bebek gibi…
Sararmış o siyah beyaz fotoğraf,
Duvarda gülümsüyor güzel bir kadın,
Sarı saçlarında küçük bukleler,
Her birinde saklı sıcak sevgiler…
Seneler öncesinden seslenir gibi...

Pencereden görünüyor çitli bir bahçe,
Ağaçtan ağaca ipler gerili.
Üstünde uçuşan renk renk çamaşır
Esen rüzgârlarla el sallar gibi…

Esnedi geriye doğru yaslanıp
Güldü tombul madam; şehlâ bakışlı.
Bu akşam belki de gemi yanaşır,
Beklenen görünür hülyâda, düşte...
Daldı uzaklara aklı karışık…
Düşündü geçen yılları, bir film gibi...

Duvardaki aynada görünen aksi,
Yıllar öncesinden göz kırpar gibi.
Şehlâ gözlerinden dökülen yaşlar
Ufukta bir gemiye vedâsı gibi…

Parmağının ucuyla sildi gözünü,
Çaldığı plâğı koydu yeniden.
Titreyen eliyle tutarken tempo,
Şehlâ gözlerini yumdu derinden…
Anıları hâlâ taptaze gibi...

Hâlenur Kor

(Hayâl gücüyle yazdım.
Kim bilir, belki böyle bir madam vardır benim bilmediğim bir yerlerde...)