Sessizliği dinliyorum.
Sessizliği dinliyorum hafiften bir yel dolaşırken saçlarımın arasında.
Geçmişin izleri dalgın gözlerimde gidip, gidip geliyor.
Düşünüyorum, hatırladığım pişman olduğum anılarımı,
Kımıldamadan ben,
Başım ve çenem avuçlarımın arasındayken..
Öyle dalmışım ki,,,
Öyle bir dalmışım’ki, görmüyor gözlerim gelip geçenleri etrafımdan,
Hayalet gibiyim bu gün ben hayalet gibiyim.

Ne etrafımdaki ağaçlardaki kuş sesleri
Ne de, gelip geçen insanların ayak sesleri uyandıramıyor,
Daldığım derin uykumdan.
Düşünceler içinde yoğruluyorum da, kimseler rahatsız etmiyor beni.
Uyandıran biri varsa o da, sadece arada bir esen meltem yelleri.
O da dolaşıyor saçlarımın arasında beni teselli eder gibi.

Sessizliği dinliyorum.
Sessizliği dinliyorum, güllerin kokuları varken etrafımda.
Gül kokuları bile dindirmiyor, içimdeki kendime olan kinlerimi.
Başımı bırakıp ellerimden sıktım yumruğumu
Ve vurdum kırdım önümdeki tahta masanın orta yerini.
Neyim ben.
Neyim Allah’ m.
Bir ruh hastası mıyım?
Yoksa kader kurbanı olan birimiyim anlamadım gitti.
Bildiğim tek bir şey var o da, mutsuz umutları tükenmiş biriyim.


Ahmet Yüksel Şanlı er
13 Eki. 13
Antalya