Çok eskiden beri tanırım beni...
Az sonra ne yapacağımı bilirim...
Ya da ben öyle sanıyormuşum...
Bunca yıldır tanıdığımı sandığım ben
Ne çok değişmişim, bilmeden...

Ne çok korkularım varmış
Ne çok cesaretlerim
Aynada yüzüme bakan bu kadın
Kim...?
Ben miyim?

Bunca yılın ardından kendimle yüzleşince
Benim bana ne verdiğim, benim benden ne aldığım
Koskocaman bir muamma...
Ya sandığım kadar iyi tanımamışım beni...
Ya çok iyi gizlenmişim kendimden...

Şimdi içinden çıkamadığım bu yüzleşme hali
Milenyum insanına özgü bir akım mı?

Ne şarkılar eski tadı veriyor bana...
Ne şiirler...
Öyle çok başkalaşmışım...
Mutasyon mu geçiriyorum...?
Kendi kabuğumu yırtıp,
Kendimi doğurmanın sancıları mı bunlar...?

Ah annemin koynu
Bu aralar en çok ihtiyacım olan
Kendimi emanet edebileceğim
En güvenli yer...
Anne, sakla beni...
Kendimi kendimde bulana kadar...

Sibel