bu yakut perde ve
bu kör karanlık...
üşüyor gözlerim
gözlerinin yeşilinde.

bir bayram ki
şenliği nemli kuytulardır...

çok severdin öğleden sonralarını
bilirim sükûnetindeki uçurumları
tutun gözyaşlarıma
ve gitme...

ne yaparız biz?
ben ve öğleden sonraların sensiz...


gözlerinin hevesi ağlamaksa
gel ağla omuzumda
göz yaşının
bir damlası gitmesin boşa...

sen gel,
gizlen bir bana...
hem
karşılıksız gizlemedin mi beni yıllarca
ruhunun kuytularında.?
az mı ağladım avuçlarında?
az mı direk oldun bana..?
yiğitçe taşımadın mı beni yanında?
ve..
Erkekçe sevişmedin mi?
içimdeki solgun kadın
öpüşlerinle dirilmedi mi
erken doğan sabahlarda...

sevdalım..adamım..
hep senindi bu gönül
tenim oynamadı asla yabana
aklım kaymadı harama.

ağlamadı mı ömrüm günlerce
gölgen düşüyor diye toprağa..

şimdi bu gözü kör karanlıkta
beni ve öğleden sonralarını
emanet edip
kim bilir hangi ayrılık şarkısına
alıp gideceksin avuçlarını...

öyle mi? ...

Seher Duman