Mağdur olan kızı yazın görmüştüm.
El etti ardından vardım mübaşir.
Yanına gidince hemen durmuştum.
Kapıyı açınca sordum mübaşir.

Dedi beni götür Ordu’ya doğru,
Hayhay diye cevap verdim mübaşir.
Birisi’ ne telle attım bir çağrı,
Mecburen taksiyi sürdüm mübaşir.

Tam da Suşehri’ ne girdim girmedim,
Dur deyince bu kız, durdum Mübaşir.
İnan sebep nedir diye sormadım.
Bu gibi işlerde kurdum Mübaşir.

Biraz sonra gelip öne oturdu,
Bastım gaza yolu, yordum mübaşir.
Sözleriyle beni yedi bitirdi
Ağayım, paşayım, lordum Mübaşir.

Ne uzunmuş Sivas Ordu arası.
Dediği sokağa girdim Mübaşir.
Eliyle gösterdi evim burası
Bu yol süresince kördüm Mübaşir.

Kapıyı açtım ki naziklik edem,
Açılan bağrını gördüm Mübaşir.
Devrildi üstüme bilmem ki neden,
Kolumu beline sardım Mübaşir.

Aniden dönüp de öpünce beni,
Yeni alevlenen kordum Mübaşir.
Dağlanan yüzüme değince teni,
Ateşte parlayan nardım Mübaşir.

Düşünce belimden her iki eli,
Bir köle misali hürdüm Mübaşir.
Sordu, yolculuğun nedir bedeli
Hakkım neyse almak derdim mübaşir.

Demez mi param yok, şimdi hemen mi,
Astım suratımı gerdim mübaşir.
Dedi eve gidek, beni seven mi
Elimle yüzüne vurdum mübaşir.

Bağırıp bıraktı kendini yere,
Belki gururunu kırdım mübaşir.
Haline üzüldüm binlerce kere,
Param olmasa da mert’im mübaşir.

Sese çıkan konu komşu ahali,
Epeyce çoktu ben, birdim mübaşir.
Korkup da sıvıştım postum pahalı,
Kaçmasam dayağı yerdim Mübaşir.

Gittim yakındaki bir karakola
Sığınıp rahata erdim Mübaşir.
Sanmıştım tamamen bitti bu çile.
Nerde ! Suçtan kale, ördüm Mübaşir.

Duydun mu üstüme atılan suçu,.
Darp, Hakaret. Hepten şerdim Mübaşir.
Şahit olanların sanki şu üçü,
Vallah orda yoktu, yardım mübaşir.

Bu dertli başımdan geçen olayı,
Gözünün önüne serdim Mübaşir.
Buradan tüymenin yok mu kolayı,
Kurbanım toprağım yurdum Mübaşir.

Zekeriya DUMAN