zor olanı ben yaptım dedi
karar verdim
acıya göğüs gerip
yedi yılı yedim
yedi yılı dedi, yedi!
daha çapraşık halim bitmedi
kimse daha önce beni
böyle bitik
böyle sinmiş
böyle karmaşık görmedi

mutlu olmayan biri
başkasını mutlu eder mi
allah aşkına eder mi
yedi yılı dedim
yedi yılı yedin!
beni suçlamak
karalamak, sağaltacaksa dedi
vur, karala, mahvet
hakkımı ye
o böyle dedi diye
sırtımı döndüm
acı ezgilere

ben bittim, tükendim dedi
sen sevgiyi yedin!
gittiğin günden beri
içimdeki çocuk yetim
cami avlusuna bırakılmış bir bebek gibi
hiçe sayılmış yedi yıllık emek
hiç sevmemiş, hiç sarmamışsın demek
hiçbir kitapta yazmaz ki terk etmek
zor olanı yaptım dedi
yedi
tam yedi yılı diyorum dedi
sıkıcı, boğucu muhafazakar
her istediğimi yapan yani itaatkar
yedin bitirdin beni

huzuru onun evinde bulmuş
evim onun için bir okulmuş
sağlam sapasağlam yetiştiren bir öğretmen gibi
düşünmüşüm okulu asıp gittiğini
ellerinde çiçeklerle
çok sevdiği öğretmenine
vefa borcunu ödemeye
ummuşum geldiğini.

unutmam,
unutamam sebepsiz gidişini!