Yar…
Ne kadar
İçime atsam
Hiç sır vermeden
Nefesi sahibine bıraksam
Sinemde ki yaranın
Samimiyetiyle dağlanıp
Sahibime el açıp, yakarsam

Bilir miydim?
Hangi nazarla ilintiliydim
Başım önümde gidendim
Bilemedim,
Birden etkilendim
Deruni bir sesle irkilip
Temaşa etmek için nefeslendim
Neydi kabahatim
Hangi saikten gelir zafiyetim
Hiç bilemedim

İnsan
Böyledir
Azim ve itminan
Halinden beri ise
Gam ve keder içindedir
Sessizlik içinde
Bir çözüm beklemektedir
Ne kadar ümitlense
Şayet acziyet içindeyse
Azim ve irade sessizse
Çare olmayacaktır

Ey doktor
Sen halinden anladığın
Derdine çare bulduğun
Naif nefesleri bul
Kalbi hassasiyetleri vardır
Sabrın ve edebin sedasında
Kanaat ve azmin sevdasıyla
Seni beklerler,
Gelmeni ümit ederler

Ey hazan
Neler anlatırsın bana
Hiç ses çıkartmadan
Kimseye sır aktarmadan
Her lahzanın idrakinde
Üşüten zamanın vecdinde
Sabırla müddetini beklersin

Ne laf
Ve ne de kem
Bir söz işitmezsin
Sevilen ve muhabbet
Duyulan bir suhuletsin
Sana açıyorum sırlarımı
Okunmaya matuf
Gönül sayfalarımı

Mustafa Cilasun