Bitimsiz başlangıçlardı yaşananlar
Zehirli hançerlerlerle geldiler
Sisli baharlarda
Çiçeklerini çaldılar
Gecelere karanlık kurşun gibi inerken
Yıldızlar uzak
Ay soğuk yüzlü bakardı
Kandil ışığında ısıtırdı yüreğini

Bozkırın ortasında yeşil bir fidan
Sessiz çığlıklardı sırtlanılan
Sahile vuran yosun ve tuz kokusu büyüttü yüreğini
Mavi ummanlar kadar
Sözcüklerin bittiği yerde şimdi
Uzak düşler hayaller
Kağıda mürekkep düşüyor sonbaharın ekiminde
Damla damla
Sorgular büyürken içinde

Sahiplenilmiş bir hayatın başıboş gerçekliği
İsyanı, öfkesi çörekli içinde
Bir yanardağ misali patlamaya hazır
Yağmurlar söndürmüyor alazı
Saçak altlarında titrerken yüreği
Ekime kızgın!
Ya da yürek ovalarının hasadını toplayanlara
Nerede benim payım
Bir avuç sevgiydi halbu ki isteğim
Bir de nisan yağmurları

Bahar gelecek elbet bozkıra
O kökleşmiş bir çınar olacak
Dallarına salıncaklar kurulacak
Gölgelerinde serinleyecek aşıklar
Ey hayat tüm vermediklerine inat
Öfkesi, isyanı, kırgınlıgı içinde
Kökleri kuruyana kadar bekleyecek
Odun olacak sonra
Isıtırken üşüyen elleri başka diyarlarda
Gülümseyecek yine…