sızıp kalmışlığım var
tıklım tıklım bir yorgunluğun kucağında
gece ayaza çekmiş olacak yine
tutulmuş rüyalarım
zamanın
tekerlek üstü yolculuğunda

dişlerim kamaşıyor
bulanık bir çay tadındaki sabahtan

acımtırak ve biraz ekşimsi bir buğu
canında gözlerimin
ne resim çizebiliyorum
ne de
güneş vuruyor yüzüme


Ferdi Tayfur geliyor aklıma ansızın
birde söylediği o şarkı
bende özledim diye çınlıyor kulaklarım
belki başka şarkısını bilmediğimden
kim bilir



tepeleme yüklü hüzünler
hatalı solluyor aklımı
arkalarından bakıyorum
yol gidenin diyor içimdeki ses
yol gidenin


bir yığın duraktan geçiyor ellerim
her durakta bulanık bir çay
adamakıllı puslu bir hava


’kederim
demli ve tek şekerli olsun lütfen’



üstüme gökyüzü çöküyor yine
büyüdükçe ağırlığım
bacaklarım kısalıyor
küçücük bir kutuya hapsediyorum
boylu postlu umutlarımı

güncesiz mektuplar yazıyorum
sigara paketlerinin arkalarına
derme çatma kalabalıklarda kayboluyor kelimeler
ve her devirdiğim cümle
ölümcül kazalara sebep oluyor

kaptan
bu şiirden
müsait bir yerde inebilir miyim?