ahh iklimi soğuk nefes gibisin hayat
seni içime çekerken ruhumu kanatır
savaşan egoların kısır döngüsüdür yaşananlar
yap boz oyunudur mihrakların
ve yalanlar doğurur yatsıya kadar olan gerçekleri
çobanın uyutan kavalından yayılır tilkiler
gerçekler susar lal olur hayat ölüm öpünce kaderi

sahi kırlarda olabildiğince hür ve özgür çocuklar kaldı mı
bombaların başlarına yağmamasını dileyen
ve ecelleri sırtlarında kambur çocuklar ülkesi
sisler arasında gülümseyen çehreler bakır renkte
misketleri yanmış avuçlarında can kırıklardır şimdi
çapraz bulmaca gibisin hayat ve ölüm
ve bizler hangi karesindeyiz tüm bu yaşanaların şimdi


kayıp giden hayatlar yıldız olur esir ülkelerde
ve çocuklar ağlar her köşebaşında
duvarları yıkıktır yüreklerinin
ve çocuklar çapraz bulmacada yitip giderler
sen çözmeye çalıştıkça
ve gerçeğin çözülür yumulan avuçları
binlerce melek uçuşur hürriyetlerine


kanayan bir ülkenin kanatsız melekleri gibidir hayat
öksüz bir çocuğun dudağında buruk bir duadır yaşamak
ve kendimi onlar yerine koymayı denediğim anda
binlerce can kırığı ruhumu kapladı offff
haydi sen de dene iğneyi kendine çuvaldızı bana
ve uyanacak siyam geceler meleklerin avuçlarında


mahmudiye düzkaya