kovdum seni var git vuslatımdan
aşk ve meşkin benim ki neyime
var da git benden külliyen ıraklara
derman olsan da yarama
asla tene dokunma
ruhuyla hak yola düşmüş olan gönüllere yar olmaz
…

azarsa bırak ki azsın yaralarım
koşuşturup da durma peşimden
aşk perisi de olsan kalbim de
var da sen git yoluna
senden gelen en büyük haz
ebedi aşkın yanın da bir toz bile olamaz
...

keşke bel bağlamasaydım o oynak ruhuna
aptalca düşmeseydim o bencil cüruhuna
bil ki kök bırakmazdım asla iblise
“Azrail” varmamışken kanıma
git buralar da durma
…

vakit çok mu çok geç artık
kahrımın taziyesi bile olamaz
ahretimin gölgesinin tozlarına
yalnız koy ki beni
seyreyleyeyim şu rezil alemi
belki nasip olur ayıkmak
gurur kibri ile istemi olmayan bir nefis
ve maddeyi hiç göremeyen gözlerimle
…

vay ki vay
bu sürgünlük değil asla sana
hele hicran da hiç değil
kurtuluşumun bayrağını taşıtıyorum sana
birde imanımın bıçkınlığını
algılarının en şeytani olduğu anda
Mütenasiptir sana
Koy beni nasibimle zira
İtikat ehli bir gönül’ü “Rahman’a” taşımaktır dileğim
…

bir daha bana kışşt dedirtme
bir kanatlık uçuşunun zehrini
sakın ola saçmayasın sağa sola
git benden uzak ol
istersen Gülşah ol ece ol
ne istersen onu ol işte
sen yeter ki ruhum da bir daha kışlama!






(10.10.2013) AZAP…