çağrışır ha bre!..
zifiri karanlıktan hoyratça sallanan elin sahibi,
uzaklaştıkça ses tizleşir
karanlık artar
ve görünmez olur o sisli mazi...

kuruntular yücelir
sanki sen haklısındır biraz
baş köşe aşkın olageldi değil mi?
nefes alınabiliyormuş bak!..
sık baktıkça olağanlaşır her şey
sık sık uğradıkça
görünmez olur en firuzi nakışlar bile...

rutin işler işte naparsın
sabah kalk akşam yat arası bir kaç uğraşı..
aslolan denklemi sıralamak,
verilenler ve istenenler diye iki parça halinde...
isteneni yapmamışsan verilen sorunlu galiba
ya da yapmayan; sen!..

sen derken yanlış anlama lütfen
sesli düşünceler biraz haddini aşıyor...
sonra alıştıkça görünmez oluyor
görünmez oluyor deli diyenler
kendime sık sık seslendikçe
yok oluyorum bazı kereler
ben de görünmez oluyorum anlayacağın...

geçen gördüğüm düşün tabirini buldum
başarıya ve mutluluğa işaretmiş
elemler kendiliğinden gidecekmiş...
aslında yok onlar,biliyormusun...
olmayan şeyler nereye gider acaba?
yahut var da sıklıkla mı uğruyorlar bana
ondan mı görünmüyor gözlerime...
gözüme görünmeyen dilime nasıl gelebilir ki...

sağlığım sıhhatim yerinde çok şükür
yediğim içtiğimden haz duyuyorum ve doyuyorum...
arzuladığım yerdeyim
ve huzurum da yerinde çok şükür..
sık sık gördüğüm görünmezlere rağmen
ve görmediğim asıl görünmeze rağmen..
sahi bizim softayı görmüyorum kaç zamandır
özledim keratayı biliyormusun
umumiyetle bana abi derdi...
(ağzı küfürlü haysiyetsizin tekiydi)

uzadıkça yol bezdirir insanı
bir kahve çok iyi gider bence
tatlı ve kokusu ta içine işleyen cinsinden
hadi içiverelim gari
bu şiiride buralarından katlederkene...