Deniz susardı belki,
Güneş bile beklerdi batmazdı inan
Rotasını değiştiren tüm gemiler selamlardı bizi
Topraktan ilmek ilmek toplardık tohumları
savururduk kaderimizi gökyüzüne sayfalar dolusu
Geceler dostumuzdu zaten
Bulutlar atımız olurdu, nehirler kırbacımız
Oluk gibi akardı sevinçlerimiz

Öyle koşar öyle koşardık ki her bahar
Kimsecikler tutamazdı bizi
Hüzünleri uçurtma yapar, keserdik iplerini
ne güzel olurdu

Ama sen ağlamayacaktın
Hepsi bozuldu işte
Senin yüzünden oldu

Ağlamayacaktın
Söz vermiştin


Denizi küstürdün önce
Yağmur da kızdı bize
Hem de çok kızdı
Ben varken ağlamak size düşmez dedi
Kulaklarımla duydum
Gök bile gürledi

Küfleniverdi çantanda sakladığın umutlar
Güneş kovalamaca oynamaktan vazgeçti bizle
Topladığı gibi tüm renklerini kaçıp gitti gökkuşağı
Çocuklar bir bir dağıldı evlerine
Herkes mızıkçı dedi sana
Oynamazlar artık

Hakettin ama
Ağlamayacaktın

Durmadı hayat sendelesen, düşsen de
Yıllar geçti benzer, sessiz ve bezgin
Havada asılı kaldı duman kokusu
Ne kitap kar etti ne de şiir
Külçe gibiydi ayakların, saat bile yavaş ve kızgın
Hele o duvarlar yok mu soğuk, gri
Acımasızca geldiler üstüne
Dener gibiydiler sabrını
Taş gibi olsun kalbi dediler taş
Yağmur aşındıramasın, ateş bile yakamasın onu

Dualar
Rüyalar
Gözyaşları

Tutmadı hesapları
Dost görünen düşmanlar eridi bir bir
Maskeler, saatler, bayat kahveler
Yok olup gitti hepsi
Çorbanın bile tadı geldi, tuzu geldi

Sıkıldı çocuklar sensiz oynamaktan
Güneş, deniz, gökkuşağı
Olmaz dediler onsuz olmaz
O emaneti bize Allahın
Annene sordular seni
Evde mi
Bir iki mırın kırın etsen de
Yükseldi sesler dışardan
Tülin
Papucu yarım..
Artık duramazsın

Unutma
Herkese gerek senin sesin
Nefesin
Tamam tamam geç o zaman
Ebesin