ÖLÜMÜN SOĞUK ELLERİ.



Soğukluktu tek hissettiğim. İliklerime kadar buz kestiren bir soğukluk..
Ruhumla bedenim tüm bağlarını koparan, ölümün soğuk elleri..
Ansızın çöküvermişti bedenime.. Yavaş yavaş dolanıyordu tüm vücudumu.
Tıpkı bir sevgili gibi. Ama farklıydı, soğuktu ve acımazdı..
Acıtıyordu doğunduğu yeri, yakıyordu..

Kanım çekiliyordu sanki tüm damarımdan.. Kalbimi ya kalbim.
Seksen yaşındaki birinin olmalıydı bu, benim değil. Bu kadar yavaş değildiki. Bu kadar yorgun.. Ellerim titriyor baksana, kolumu kaldırmaya mecalim yok. Gözlerim taşıyamıyor artık bu yağmur bulutlarını.. Yalnızlık rüzgarında daha da üşüyorum.
Yüreğim ışığını yitirdi, karanlığa bakıyor artık..

Zifiri gecenin koynunda düşlerimi kaybettim. Arıyorum ama bulamıyorum.. Güneşin doğmasını bekliyor; yalnızlığım. Karanlık bitsin istiyorum.. Düşlerime umutlarıma kavuşmak için. Ama daha da kararıyor ortalık.. Sana dair içimdeki son ışıkta sönüyor zamanla. Nefes alamıyorum.. O, soğuk eller tüm bedenimi sarıyor..
Dünya bensiz dönmeyecek, gün doğmayacak mı sanki.

Eriyorum günden güne.. Ve işte ölüyorum... Asıl acı olan ise; sensiz yaşamımda girdiğim ölüm döşeğinde yine sensizlikle birlikteyken ölümün beni bulması. Ama korkma sevdiğim..
Ölen ne sensin, ne benim, nede sana olan sevgim..
Ölen sadece SAHTE BEDEN`İM...

Ölümden sonraki hayat; Yeni bir güne uyandım yeni umutlarlar beraber,
Doğan güneş bile göz kırpıyordu bana..
Hani milat vardır ya tüm yılların yeniden başladığı,
Benim miladım da sendin, hayatımın başlangıcıydın..



Yaza yaza ne kalemimin mürekkebi bitti nede beni vuranların kurşunu.. Büyüyormuşuz haberimiz olmadan, insan olamıyoruz ezelden beri..!

Sabrımın en büyük nedeni ise; birgün sevdiğimle aynı, ortak hayatı birbirimize aitken yaşayabilmek arzusu..


Bu şiir; istek üzerine ’ ABLAM / Derya İnci ÖZDEMİR ’ e ithafen yazılmıştır.. ’’ Ve Sevdiğinden ayrı olanlara armağanım dır.. ’’


’’ Şair - Hüseyin BULDUK ’’ ` 05.10.2013 ` CUMARTESİ


(c) Bu yazının her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.