Aslında plan diye bir şey yoktur.
Kurduğun hayaller gerçek olursa plan
Eğere gerçekleşmezse seninle yaşlanan hayallerin.
Ve saklarsın arasında hiç ısınmayan o ellerinin.
Ve kimseye göstermek istemezsin.
Çünkü bilirsin planlara ne kadar çok yaklaşırsan
İnsanlar o kadar çok taş koyar yollarına.
İşte o zaman gerçekten yalnız olmayı dilersin.
Ne bir dost, ne bir eş, ne bir nefes seni takip etsin istersin.
Sen avuçlarını açana kadar kalbine batırırlar hançeri.
Küçük ama kapanmayan yaralar açar o seviyorum dediğin insanlar.
Sen avuçlarını açtığında ise
O ısınmayan ellerinden kayıp gider planlar.
Yere düştükçe hayale dönüşürler.
Senin kalbindeki yaralar kanarken
Onların mutluluğu için çok erken
Sen soğuk buz gibi ellerinle
Toplarken hayal parçalarını yerden
Kanayan kalbine eş olur ellerin.
Azimle o parçaları bir araya getirmeye çalışırsın.
İşte o zaman yanında bir eşe bir dosta bakarsın sonra da geçmişe.
Kanayan kalbin seslenir sana çok uzaklardan.
O kapanmayan yaralar hissettirir kendini sana.
Sen yalnız kalmak istemesen de.
Yüzün gülse de herkese.
Kalbin reddeder ulaşılmayı.
İşte o zaman insanlardan bir damga daha yersin.
Taş kalpli..
Taş kalpli derler çünkü kalbine ulaşamaz hiç biri
Fakat kalbin bilir kendine uzanmasını istediğini
İşte ona gösterir her bir yara zerresini
Sen fark etmesen de
Kapanır er geç her yara...