Kış geldi...
Soğuklar çaldı ufaktan kapımızı...
Uzak bir şehirde,
yalnız yaşamak zor iş...
Bir de,
kendisi değil de,
ikizi ile gelmişse kış,
işiniz daha zordur...

İkizi mi?

Geçip giden yılların soğukluğu işte...
Hayatın yorgun, sessiz, yalnız yılları...
Kış değil aslında bu,
kışın karaya boyanmışı...

Hele de,
bir şairin kaleminde,
hatıraların derinliklerinin gölgelerini bulmuşsanız,
yandığınızın resmidir işte o zaman...

Derin derin ofla çekersiniz...
Hani aynalar anlatır ya,
yüreklerdekinin soğuduğunu zamanla...
Hayat yolundaki aheste yürüyüşlerin yorgunluğunu...
Ve,
bir yerlerde,
bir şeylere,
birilerine,
ya da bir mahzun şehre vedanın burukluğunu anlatırlar ya zalim aynalar...

İşte o hikayeyi taşıdı gözlerimize bu güzel şiir...

Hani herkese anlatırsınız derdinizi,
özlemlerinizi, acılarınızı, kara kışlarınızı da,
bir tek anlaması gerekene ulaştıramazsınız...

Sözünüz boşa düşer gök kubbeye...
Yazınız beyhudedir şiirlerinizde...