birincisi seni hakkaten seviyorum ustam..

ikincisi tüylerim diken diken oldu okurken, hatta bi ara "yeter uleeeynnn!" diye bağırasım bile geldi..

üçüncüsü ise...biz fındık beyinli ezberci toplum Allah'ın namazdan önce insanları sevmeyi emrettiğini, ne bileyim tesettürden önce dilimizin gözümüzün tesettürünü emrettiğini, içkiyi yasaklamadan önce hem de çok çok önce zaten her şeyi içine de alan güzel ahlakı emrettiğini(ki aslında sandığımız gibi bir ahlak anlayışı da değil bu, yani bu kadar kalıpsal değil..) gözden kaçırıyoruz. gerçi gözden kaçırdığımız o kadar çok şey var ki belki de.. yani işte düşünmüyoruz, sevmiyoruz çünkü.. sevmeyi ve düşünmeyi unuttuğumuzda- ben unutturulduğunda demeyeceğim- çünkü belli bir zaman sonra herkesin aklı fikri oturuyor yerine, böyle kalıpsal heykeller olup çıktık işte. "tamam ben namazımı kılıyorum, içmiyorum da..yeteeerr işte!" der olduk.. beni az çok tanırsın usta, haşa bunların gereksiz olduğunu asla düşünmedim, uygulamaya da çalışırım kendimce ama insanlar Allah rolü oynamaya kalkıyor ya ona sinirim bozuluyor işte, ki bunu bazen ben de yapıyorum belki istemeden :( yani Allah bile emirlerini sırası ve vakti geldiğinde indirmiş, hepsini birden hoop paket program halinde de sunabilirdi bize. ama biz daha sindirmeden yemek yiye yiye ve daha da kötüsü insanların ne yediğine düstursuzca karışa karışa- bir yemeği tavsiye etmek ayrı, zorla yedirmeye çalışmak ayrı- emeklemeyi bilmeyen bir bebeğe yürümeye zorlayan komik palyaçolara döndük.. üstelik bu başkalarının yemekleriyle uğraşmaktan kimi zaman kendi yediğimiz yemeğin bozuk olduğunu fark edemedik bile..

off çok uzattım lafı belki ama yazacak o kadar çok şey var ki.. üzerinde düşünülmesi gereken.. neyse, susayım en iyisi ben.